Searching for Lost Armenian Churches and Schools in Turkey

Raffi Bedrossyan

 

On July 21, the U.S. House Foreign Affairs Committee overwhelmingly adopted the Berman-Cicilline Amendment based upon the Return of Churches resolution spearheaded by Representatives Ed Royce and Howard Berman, with a vote of 43 to 1, calling on Turkey to return stolen Armenian and other Christian churches, and to end the repression of its Christian minorities.

"Cosmopolitan" in Armenia: How to Sell Sex and Beauty and Not to Die in the Attempt

Vartan Matiossian

 

If Armenian bankers have their own connection to the world through "Forbes Armenia," why young women would not have one of their own? In March, the popular magazine “Cosmopolitan” launched "Cosmopolitan Armenia," which according to a recent report of RFE/RL appears to have become the best-selling glossy publication in Armenia less than seven months after its launch. The international magazine is currently printed in 36 languages and distributed in more than 100 countries.

Վարդան Պետրոսեան. «Իմ միտինգներն այստեղ են՝ բեմում»

1980ական թուականներու վերջերուն ծնած նշանաւոր «Ոզնիներ» խումբէն մինչեւ այսօր, դերասան ու կատակերգակ Վարդան Պետրոսեանի ստեղծագործական ճանապարհը զինքը տարած է առաջին հարթակ՝ Հայաստանի ու հայութեան հարցերը թատերական բեմէն երգիծանքի տակ թաքնուած սուր քննադատութեամբ յատկանշուելով։ Իր վերջին ներկայացումին առիթով տեղի ունեցած այս հարցազրոյցը որոշ լուսաբանութիւն կու տայ իր մտածումներուն մասին։ Վերնագիրը մերն է։

Հայագիտութիւնը որպէս ազատ հետազօտութեան դաշտ

ՎԱՐԴԱՆ ՄԱՏԹԷՈՍԵԱՆ (*)

 

Հայագիտութեամբ զբաղիլ, որեւէ լեզուով ու որեւէ երկրի մէջ, բարդ պատասխանատուութիւն է։ Ի վերջոյ, հայագիտութիւնը սումերագիտութիւն չէ, որ չորս հազար տարի առաջ անհետացած ժողովուրդի մը ու լեզուի մը հնագիտութեամբ կը զբաղի։ Մենք կ՚ուսումնասիրենք սումերներու ժամանակէն առաջ ու մինչեւ օրս գիտութեան նիւթ հայթայթող ու յարատեւող տարածաշրջանի մը ու ժողովուրդի մը անցեալն ու ներկան՝ ապագայի տեսիլքով։

Վճռական պահ հայոց պատմութեան մէջ (Ա.)

ԺԻՐԱՅՐ ԼԻՊԱՐԻՏԵԱՆ

Անգլերէնէ թարգմանեց՝ ՎԱՐԴԱՆ ՄԱՏԹԷՈՍԵԱՆ 

Ծ. Թ.- Պատմաբանի ու հրապարակախօսի միասնական հայեացքով գրուած այս յօդուածը, վստահաբար, թեր ու դէմ կարծիքներու տեղի կրնայ տալ՝ բազմազան պատճառներով, որոնք կը սկսին հեղինակին ինքնութենէն ու կը հասնին մինչեւ անոր արծարծած պատմա-քաղաքական խնդիրներուն հրատապութիւնն ու նշանակութիւնը։ Կարդալով յօդուածին հայերէն թարգմանութիւնը («Լրագիր», Օգոստոս 1, 2011), որոշեցինք զայն ընթերցողին ներկայացնել արեւմտահայերէն տարբերակով, նկատի ունենալով հեղինակին հրաւէրը մտաւորականութեան՝ բանավէճին իր աւանդը բերելու եւ հրապարակային խօսակցութեան մակարդակը բարձրացնելու։ Արեւմտահայերէնի վերածելու ընթացքին, սակայն, բաղդատեցինք այդ թարգմանութիւնը անգլերէն բնագրին հետ («Հետք Online», Օգոստոս 2, 2011) եւ նշմարեցինք ինչ-ինչ տարբերութիւններ (նաեւ՝ սխալ թարգմանութիւններ), որոնք մեզ պարտադրեցին նաեւ վերախմբագրելու ամբողջ շարադրանքը։ Արդիւնքը կը թողունք ընթերցողին հայեցողութեան՝ ոճէն մինչեւ բովանդակութիւնը։

Վճռական պահ հայոց պատմութեան մէջ (Բ.)

ԺԻՐԱՅՐ ԼԻՊԱՐԻՏԵԱՆ

Անգլերէնէ թարգմանեց՝ ՎԱՐԴԱՆ ՄԱՏԹԷՈՍԵԱՆ 

Ի հարկէ, Հայաստանի ներկայ ղեկավարները չեմ մեղադրեր ցեղասպանութեան մեջ։ Սակայն, այս գործընթացներուն միջեւ ընդհանրութիւնը, այնուամենայնիւ, ակնբախ է։ Եթէ կրնաս ընդդիմութիւնդ անյայտացնել, կրնաս յուսալ, որ իշխանութիւնդ պիտի երկարի։ Կ՚երեւի, որ Հայաստանի վերջին շրջանի գէթ կարգ մը ղեկավարներ կը փորձեն ապահովել վարչակազմի փաստացի կամ հնարաւոր ընդդիմախօսներու «ինքնատեղահանումը» իբրեւ զանոնք վնասազերծելու ձեւ՝ մէկ առ մէկ, խումբ առ խումբ, դանդաղ, բայց հետեւողական կերպով։ Բացի ատկէ, արտագաղթածները հաւանաբար պիտի կատարեն դրամական փոխանցումներ, որոնք կը պահեն ազգաբնակչութեան կարեւոր թիւ մը. աշխատուժի արտածումը կը թուի նոյնպէս լուծում մը ըլլալ։

Մեր լեզուն մեր խօսքը չէ

ՍԵՐԳԷՅ ԴԱՆԻԷԼԵԱՆ

 

Երբեմն քայլում եմ Երեւանով եւ ակամայից ինձ տգէտ եմ զգում: Հայատառ խանութի, սրճարանի, ռեստորանի անուանում գրեթէ չես գտնի: Նայում ես անգամ տաքսիների վրայ գրուած սերվիսների անուանումները եւ քեզ թւում է` այլ մոլորակ ես ընկել:

Los armenios de Vaspurakán en América del Sur

Simón Vratzián

Traducción y notas de Vartán Matiossián

 

Este breve pero interesante artículo sobre la presencia de los nativos de Vaspurakán (región de Van y alrededores) en América del Sur, particularmente en Argentina, fue escrito por el último primer ministro de la primera República de Armenia, Simón Vratzián, y publicado en 1942 en Boston en un volumen titulado «Վասպուրականը եւ իր տարագիր զաւակները» (“Vaspurakán y sus hijos exiliados”), que incluía como apéndice una lista de todos los vaspurakantsí de Buenos Aires con su edad y domicilio. Vratzián visitó Buenos Aires por primera vez en 1936 y a pesar de contar con información de primera mano, su texto no carece de imprecisiones, algunas de los cuales hemos señalado en nota. Hemos excluido un párrafo sin vinculación con el tema central del artículo. Las fechas entre corchetes han sido agregadas para mayor claridad.

The Phantom Menace

This article in The New York Times (August 15, 2011) by two professors of Georgetown University about unrecognized states deserves some attention. It shows a fresh approach to the problems posed by them, especially under the stubborn insistence of the United States and other countries to stick to the one-sided narrative of "territorial integrity," which, if always followed in history, would have even prevented the Thirteen Colonies from seceding the British empire...

The example of Taiwan shows a way for these "phantom states." Although omitted, the example of Mountainous Karabagh also follows that path. "But transparent government, free elections and a peaceful foreign policy are as vital for phantom states as they are for real ones. If phantom governments behave well, they should be offered a path toward legitimacy by the world’s major powers," write the authors. Karabagh has not only free elections (more transparent than those in Armenia, unfortunately), but also a Constitution, as well as attempts to have a peaceful foreign policy, as much as Azerbaijani provocations do not become a hurdle to it.

Ժամանակն այլեւս մեզ չի՛ հերիքելու

ՆՈՒՇԻԿ ՄԻՔԱՅԷԼԵԱՆ

 

«Բոլորն արդէն կարդալ գիտեն,

Ուրեմն Փառք՝ կարդացածը հասկացողին...»:

Պ. Սեւակ

Ցեղասպանութիւնն առաջին հայեացքից ցեղի ֆիզիկական բնաջնջման ու սպանութեան գաղափարն է կրում իր մէջ, սակայն հաշուի առնելով, որ ցեղը լոկ նիւթ չէ, այլեւ առաւելապէս հոգու ու մտքի իւրօրինակ տեսակ, ապա անհամեմատ հեշտ է խօսել միլիոն ու կէս զոհերի մասին, քան այդ միլիոն ու կէսից իւրաքանչիւրի հոգու ու մտքի սպանութեան մասին, նրանց ստեղծած եւ ստեղծելիք մշակոյթի, բարքերի ու գոյատեւման եւ զարգացման հիմնաձեւերի մասին... եւ այսօր արդէն նրանց ժառանգների գիտակցութեան տեսակի ու դրա հետեւանքում առաջացած մեր այսօրուայ ապրելակերպի ու մտածելակերպի մասին:

Դիմագրքային պատուիրաններ

«Ֆէյսբուքեան պատուիրաններ ըստ Համօ Դանիէլեանի» դիպուկ բովանդակութեամբ տասը թելադրանքներու շարքի մը հանդիպեցանք, զոր արեւմտահայերէնի վերածելով ստորեւ կը յանձնենք մեր ընթերցողներու խորհրդածութեան։

Survival?

Kristi Rendahl

I’ve noticed a disconcerting trend recently. People across the Armenian World have been saying, “If Armenia is going to survive, then…” The sentence is generally concluded with a shake of the head and instruction to no one in particular that something needs to be done. In conversations from Salt Lake City to New York City, people are wondering aloud what it will take for the Republic of Armenia to survive.