ՅԱՍՄԻԿ ՅԱՐՈՒԹԻՒՆԵԱՆ
Այսպէս են մշակութային ոլորտում պատրաստւում ցեղասպանութեան 100-ամեայ տարելիցին
Տպաւորութիւնն այնպիսին է որ երկրի բոլոր գերատեսչութիւններն ու պատկան մարմինները մոռացել են, որ 2015թ. Ցեղասպանութեան 100-ամեայ տարելիցն է: Ձեւաւորուած պետական յանձնաժողովի աշխատանքը, մեղմ ասած, արդիւնաւէտ չէ եւ շատ դանդաղ քայլերով է առաջ շարժւում: Գրեթէ ոչինչ չի արւում նաեւ քարոզչութեան եւ տեղեկատուութեան առումով: Եթէ տարիներ առաջ թուրքերը 2015թ. ապրիլի 24-ը անուանում էին «հայկական ցունամի», այսօրուայ հայաստանեան նախապատրաստական աշխատանքներից տեղական սիւք կամ զեփիւռ էլ չի կարելի սպասել: Ինչպէս մի շարք հարցերում, այստեղ նոյնպէս նախարարներն ու պաշտօնեաներն աչքի են ընկնում շռայլ խօսքերով, խոստումներով եւ հաւաստիացումներով, որոնք չեն իրականանում: Տարիներ շարունակ Մշակոյթի նախարարութիւնն ու Ազգային Կինոկենտրոնը յայտարարում են, որ հարիւրամեայ տարելիցին ընդառաջ պէտք է ֆիլմեր նկարահանուեն, որոնք համաշխարհային հանրութեանը կը պատմեն 20-րդ դարի առաջին ցեղասպանութեան մասին: Խոստումներըՙ խոստում, սակայն դրանց ընթացքի, աշխատանքների անցկացման եւ անգամ ծրագրերի մասին առայժմ որեւէ տեղեկատուութիւն չկայ: Հարցին` ի՞նչ է արւում 100-ամեայ տարելիցին ընդառաջ, պատասխանը մէկն է` առայժմ ընթանում են քննարկումներ: Քննարկումը՝ քննարկում, սակայն ընդամէնը 11 ամիս է մնացել աշխարհին Հայոց Ցեղասպանութեան մասին որեւէ լուրջ գործ ներկայացնելու համար: Տարելիցն, անշուշտ, չպէտք է լինի վերջակէտ, սակայն ոչինչ չանելն է ճիշտ չէ: Անկեղծ ասած, դժուար է որեւէ գործնական քայլ ակնկալել մեր դանդաղաշարժ Մշակոյթի նախարարութիւնից, բայց ամէն դէպքում, դա այն գերատեսչութիւնն է, որը որոշումներ է կայացնում, գումարները նոյնպէս նա է տնօրինում: Հետեւաբար սլաքն էլ պէտք է ուղղուի հէնց նրան: